W Rosji było to męskie okrycie wierzchnie pochodzenia tatarskiego, popularne w XVII wieku, zwłaszcza wśród bojarów, dla których był to strój uroczysty. Szyto ją tureckich tkanin, głównie jedwabnych, przeważnie w odcieniach czerwieni. Nazwa pochodzi z tureckiego feradże, oznaczającego kobiecą suknię wierzchnią, z szerokimi rękawami i wiszącym na plecach kołnierzem.
W Polsce ferezja zyskała popularność około połowy XVI wieku kiedy zaczęto jej używać jako wierzchniego okrycia męskiego. Około 100 lat później, znana już jako delia, stała się elementem szlacheckiego stroju narodowego i przyjęła formę obszernego, długiego płaszcza o szerokich rękawach, podbijanego futrem. W wersji polskiej udział wziął niski, sztywny kołnierz. Zapinano ją metalowymi guzami i często szamerowano galonami. Robiła też za płaszcz-narzutę na ramiona.
Jan Kazimierz
Stefan Czarniecki
Jan Zamoyski
Stefan Czarniecki
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz